Kazuo Inamori, fot. Conrad Erb / wikipedia.com

Dr Kazuo Inamori

Przedsiębiorca, założyciel Kyocera Corporation i koncernu telekomunikacyjnego KDDI, filantrop. W 2010 roku został prezesem zagrożonych bankructwem Japan Airlines. Postanowił pracować, nie pobierając wynagrodzenia, a rok później spółka przyniosła zyski i w 2012 roku z sukcesem wróciła na giełdę w Tokio.

Kazuo Inamori jest honorowym przewodniczącym Izby Przemysłowo-Handlowej w Kioto, członkiem zagranicznym Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk Inżynierskich oraz współpracownikiem National Academy of Engineering w USA.

Dr Inamori jest także wyświęconym kapłanem buddyjskim tradycji zen.

Kyoto Prize

W 1984 Kazuo Inamori założył fundację własnego imienia i był jej prezesem do 1997 roku. Począwszy od 1985 roku Fundacja corocznie przyznaje prestiżową międzynarodową Nagrodę Kyoto (Kyoto Prize, Kyōto-shō). Jej laureatami zostają osoby mające „niezwykły wkład w naukę, cywilizację i duchowość ludzkości”. Uznaje się, że Kyoto Prize jest japońskim odpowiednikiem Nagrody Nobla, przy czym honoruje się nią także dziedziny nieobejmowane przez nagrodę Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Jej finansowa wartość wynosi 100 milionów jenów. Laureaci otrzymują także złoty medal. 

Nagroda Kyoto jest przyznawana w trzech kategoriach: zaawansowane technologie, nauki podstawowe, sztuka i filozofia. Laureatami są przedstawiciele różnych dziedzin nauki i kultury: inżynierowie, biolodzy, malarze, filozofowie, muzycy czy reżyserzy. Ceremonia wręczenia odbywa się w listopadzie. W gronie dotychczas wyróżnionych, znajdują się tak wybitni specjaliści swoich dziedzin, jak: Noam Chomsky, Jane Goodall, Olivier Messiaen, John Cage, Renzo Piano, Peter Brook, Witold Lutosławski, Akira Kurosawa, Iannis Xenakis, Charles Taylor, Tamasaburo Bando V, Ariane Mnouchkine.

W 1987 roku jej laureatem został Andrzej Wajda, uhonorowany za całokształt twórczości. Całą nagrodę przeznaczył na zbudowanie w Krakowie Muzeum Manggha.

Tego roku w dziedzinie zaawansowanych technologii wyróżniono także amerykańskiego inżyniera Morrisa Cohena, a w obszarze nauk podstawowych holenderskiego astrofizyka i astronoma Jana Hendrika Oorta.